MA3 kampioen bij de Terriërs

Gisterenavond heeft MA3 een zwaarbevochten 0-1 overwinning geboekt in de uitwedstrijd tegen directe concurrent voor de titelstrijd ‘de Terriërs’. Hiermee hebben zij het eerste kampioenschap van dit seizoen voor Hisalis veiliggesteld. Na 10 overwinningen en 1 gelijkspel zijn ze 3 wedstrijden voor het einde van de competitie namelijk al niet meer in te halen door de concurrentie. Mooi op tijd dus voor een groot deel van het team om zich te kunnen focussen op het centraal schriftelijke examen😉.

 De uitgestelde wedstrijd werd in de avonduren in Heiloo gespeeld en het was nog een hele toer om het drukke Lisse uit te komen. Wat ook niet meehielp was het ongeluk waarbij Feline een dag van tevoren een gebroken pols had opgelopen. Gelukkig was zij wel mee om haar team in deze belangrijke wedstrijd aan te moedigen. Klasse Feline en beterschap! Ook een flink aantal ouders was overigens getuige van deze mooie en spannende wedstrijd.

 De teams waren, net als in de thuiswedstrijd die met 3-2 werd gewonnen door Hisalis, ook deze keer weer erg aan elkaar gewaagd. Hoewel het zandveld niet direct meehielp werd er door beide partijen goed en snel gecombineerd. Kansen waren er in de eerste drie kwarten over en weer. Terwijl de Hisalis verdediging, onder leiding van ‘laatste vrouw’ Emma goed standhield en keepster Floor Bos haar doel schoonhield waren de aanvallen van Hisalis talrijker én gevaarlijker. Een goed lopende rechtervleugel met de foutloze Dana op het middenveld en de supersnelle Myrthe van de Zon voorin dreef de tegenstander bijkans tot wanhoop. Maar ook hún verdediging brak niet, mede dankzij een uitstekende keepster die de ballen met stick uit alle hoeken dook. Iets wat wij op dit niveau zelden zien.

Een cruciaal moment in de eerste helft was een strafcorner voor Hisalis die had moeten leiden tot de 0-1. De eerste slag op doel werd reglementair gekeerd maar de uitstekende push daarna werd gevaarlijk hoog verwerkt door de keepster. De op ‘voorstopper’ zeer sterk spelende Maxime kon nog net bukken om een lelijke hoofdwond te voorkomen. Een strafbal had hier zeker op zijn plaats geweest. In een daaropvolgende scrimmage op de doellijn moet welhaast een aantal voeten van de tegenstander zijn geraakt. Bovendien ging de bal op een gegeven moment duidelijk over de doellijn waarop onze aanvalsters in gejuich uitbarstten. Het feest ging helaas niet door omdat de scheidsrechter niets van dit alles had geconstateerd.

 0-0 bij rust en dit bleef zo tot 5 minuten voor tijd. Onze meiden bleven zich vol overgave in de strijd gooien maar werden door nog een paar goede en miraculeuze reddingen van de keepster op hun beurt tot wanhoop gedreven. Ging de bal erin nog in vandaag? In en naast het veld bleven we erin geloven en uiteindelijk lukte het onze topscorer Tess om de keepster te passeren! Doordat de tegenstander alles of niets ging spelen werd de slotfase nog zeer spannend en zenuwslopend. De beste kansen waren ook in deze fase echter voor het nu counterende Hisalis. De verlossing kwam uiteindelijk niet door een doelpunt maar door het laatste fluitsignaal van de scheidsrechters. Het feest kon gevierd worden en de Terriërs dropen als makke schoothondjes af. Overigens wel sportief en met felicitaties voor Hisalis.

 Kortom: Alle superlatieven komen te kort voor deze meiden die zowel op als buiten het veld een (h)echt team vormen. Ze hebben het hele seizoen uitstekend en regelmatig gepresteerd en ook nog eens gepiekt door gisterenavond misschien wel hun beste wedstrijd van het seizoen te spelen. Werkelijk iedereen steeg boven zichzelf uit. Het kampioenschap was dan ook niet letterlijk door ‘geluk’ tot stand gekomen zoals de titel misschien doet vermoeden maar werd afgedwongen door inzet, teamgeest en spelvreugde. Resulterend in een ‘gelukzalig’ gevoel bij deze coach, dat wel!

Dit verslag kan niet afgesloten worden voordat alle hoofdrolspeelsters zijn genoemd. Fem en Marlene: De altijd solide vleugelverdedigsters die niets hebben weggegeven. Pip: Onze mid-mid die weer eens de hele wedstrijd box-to-box alles bleef geven en daarbij waarschijnlijk de meeste meters van iedereen heeft gemaakt. Floortje Koop: Zoals altijd multi-inzetbaar op verschillende posities in het veld en ondanks een lichte keelontsteking weer zeer sterk spelend. Manon: Aanjager en sfeermaker die maar bleef gaan en vooral niet op bank wilde zitten. Bedankt ook aan de last-minute invallers Eva en Jet. Zonder jullie was het niet gelukt!

 Met bovenstaande wil ik niets tekortdoen aan de bijdrage van Floor Lemmers en Mirthe van As aan dit kampioenschap, Zij konden er gisteren helaas niet bij zijn maar zijn in de rest van de wedstrijden natuurlijk wel een belangrijk onderdeel geweest van het team. Dit kampioenschap is ook van jullie!

 Ps. Tot slot wil ik de trainers van de meiden bedanken. En uiteraard mede-coach Julius: Je bent een topper!

 Wouter Koop